فقط کافیست تا  درک کرده باشی ، حس کرده باشی و در نهایت به درجه ای از خلوص وپاکی رسیده باشی تا  بدانی که  عاشق معبود خویش هستی

صحبت از عشق است ، عشقی عارفانه و عاشقانه  که   حلقه اتصال خالق به مخلوق را وعده می دهد.

آری شاید  درست حدس زده باشید ، نماز شب را می گویم ،  نمازی عارفانه ، عاشقانه که تنها  کسانی آن را  درک  کرده اند که  مخلوق خویش را  با تمام وجود حس کرده باشند.

نگاهی به زندگی نامه و حتی  خاطرات مردان مرد روزگار که بهتر بگوییم  شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی و پس از آن  نشان می دهد که  معنای واقعی نماز شب را چنین افرادی درک کرده  و همچنان  نیز این راه ادامه دارد.

نگاهی به زندگی نامه شهدا و لاله های خونینی از جمله شهید باکری ، میرحسینی ، فتاحی ، زین الدین و صدها لاله گلگون کفن دیگر ، بی گمان ما را به اعماقی از خلوص و نیتی می رساند که کمتراز آن  سراغ داریم.

ندای العفو العفو ، استغفرالله ، دوری از عذاب آتش   و دعا برای مومنین چنان حلاوت و شیرینی دارد که  گویی  خدا  را  می بینی

اشک  ، اشک و اشک ریختنهای مومن در چنین نمازی  است که  انسان را ملکوتی می کند.

التماس دعا